Sesimi Duyan VAR MI ?

Hangi şiir hangi mısra

Hangi kalem hangi

Kağıt

Ve hangi nükte anlatır hissettiklerimizi

Hangi göz yaşı yeterli gelir

Hangi cümle hafifletir

Hangi yürek ne kadar dayanır.

Her yürek kendi ateşini bilir.

Bu acıyı nasıl atlatırız şimdilik cevabı yok sanırım.

Belki zamanla

Belki yan yana

Belki biz bize

Belki de can cana

Bölüştük acıyı kederi

Hüznü, kayıpları

Hepimiz bir şekilde bölüştük.

Anlatmak mümkün değil di belki

Yazmak ise kimbilir.

Bir şehir çekiyor içimi…

Çok uzak geliyor oralar, göremiyorum seni…

Neredesin?

Duymuyor musun sesimi?

Ah, benim melek kalplim…

Sen soğuğa gelemezsin ki…

Hadi tut elimden, gidelim.

Gitme, çok uzak oralar, göremiyorum seni…

Neredesin?

Gitme be gitme!

Duymuyor musun sesimi?

Ah, benim gözleri zeytinim…

Sen karanlığa gelemezsin ki…

Hadi tut elimden, gidelim.

Gitme, çok uzak oralar, göremiyorum seni…

Neredesin?

Gitme be gitme!

Duymuyor musun sesimi?

Bir şehir çekiyor içimi…

Şimdi sen olsan orda…

Koşsam sarılsam sana…

Hayalet gibi bu mahalle…

Yollar kapanmış…

Sahi, nerede bizim misket oynadığımız sokaklar?

Ah, benim tarih kokan evlerim…

Hadi tut elimden, birlikte kalkalım olduğumuz yerden.

Başka çare yok ki!

Gitme sakın benden uzağa…

Çok uzak oralar, göremem seni…

Duymuyor musun sesimi?

Sessizliğin içinde

Karanlık, kuytu köşemdeyim.

Sesleniyorum, “Kimse yok mu?”.

Bir umut diyorum her seferinde

Ve aynı kendi sesime terk edilişimle

Kalıyorum öylece!

Çocukken en sevdiğim şeydi:

Saklambaç oynamak.

Hiç korkmazdım; bilmediğim yerlere saklanmaktan.

Bilirdim, nasıl olsa bulur annem beni

Her nereye saklanırsam!

Tıpkı çocukluğumdaki gibi

Şimdi öyle bir saklanmışım ki bilmediğim bir yerde

Kaç zaman oldu bilinmez,

Hani nerede?

Göremedim annemin pamuk ellerini!

Üzerime çöken ağırlığın etkisi

Kolumu kıpırdatamıyorum.

Her yer karanlık.

Ve içimden bağırıyorum:

“Kim kapattı ışıkları?”,

“Ben karanlıktan korkuyorum!”.

Gözyaşlarım ıslatırken yüzümü

Kendi yalnızlığım gibi diğerlerine de ağlıyorum!

Her iç çekişimde

Biraz daha kesiliyor nefesim

Sesleniyorum, ”Oradakiler! Duymuyor musunuz sesimi?”.

Bir yardım eli uzanıyor;

Tam yorgun düşüp gözlerimi kapatacakken…

Dua ettiğim diğer insanları düşünüyorum,

“Umuttur!”diyorum sizler için de.

Az kaldı bu yol arkadaşlığımızın bitişine.

Her yeni günle birlikte yeni umutlar da vardır.

Ve ben biliyorum ki bir yerlerde sizin sesinizi duyanlar da olacaktır.

ÇOLDER YÖN.KUR.BAŞKANI ÖZGE DEMİRDELEN